هوشنگ گراوند
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه‌ای تاب‌آوری در رابطه میان راهبردهای مقابله‌ای و اضطراب کرونا بود. روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر (450 نفر) در سال تحصیلی 400-1399 بود. 210 دانشجو به صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه‌های اضطراب کرونا ...
بیشتر
هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه‌ای تاب‌آوری در رابطه میان راهبردهای مقابله‌ای و اضطراب کرونا بود. روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر (450 نفر) در سال تحصیلی 400-1399 بود. 210 دانشجو به صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه‌های اضطراب کرونا ویروس علی‌پور و همکاران (1398)، راهبردهای مقابله‌ای لازاروس و فولکمن (1985) و تاب‌آوری کونور- دیویدسون (2003) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-22 و AMOS-24 انجام شد. نتایج نشان داد راهبرد مقابله‌ای هیجان‌مدار دارای اثر مستقیم بر اضطراب کرونا بود (01/0>p)؛ اما راهبرد مقابله‌ای مسأله‌مدار بر اضطراب کرونا اثر مستقیم نداشت (05/0<p). راهبرد مقابله‌ای مسأله‌مدار دارای اثر مستقیم بر تاب‌آوری بود (01/0>p)؛ اما راهبرد مقابله‌ای هیجان‌مدار بر تاب‌آوری اثر مستقیم نداشتند. همچنین تاب‌آوری دارای اثر غیرمستقیم بر اضطراب کرونا بود (01/0>p). نتایج غیرمستقیم مسیرها نشان داد که فقط راهبردهای مقابله‌ای مسأله‌مدار با میانجی‌گری تاب‌آوری می‌تواند از میزان اضطراب کرونا بکاهد. با توجه به یافته‌های پژوهش، تمرکز بر نوع راهبرد مقابله‌ای، می‌تواند اثر مهمی در اضطراب کرونا دانشجویان داشته باشد. پیشنهاد می‌شود مداخلات درمانی مبتی بر تاب‌آوری و مقابله، در درمان اضطراب کرونا مورد توجه قرار گیرد.
